Raceverslag: LochemTrail

Het wedstrijdseizoen is aan! Stefanie deed afgelopen zondag mee aan Molenhoeks Makkie. En ik (Erlinde) deed mee aan de LochemTrail. Een halve marathon op- en rond de Lochemse Berg. Het was de derde keer dat deze trail werd georganiseerd, maar de eerste keer dat ik eraan meedeed. En hoe dat beviel?

Lochemse Berg

De omgevingen en de bossen van Lochem ken ik goed omdat ik er vroeger heb gewoond. Ook heb ik vaker meegedaan aan de Lochemse Bergloop die over hetzelfde terrein gaat. Maar die Bergloop is wel een stukje korter. Daar kun je kiezen tussen tussen 7,5 of 15 km. Bij de Trail waren de te lopen afstanden langer: 21 km, 31 km of maar liefst 42 km. Ik ging voor de kortste afstand, wat nog steeds een halve marathon was. En dat was alweer even geleden dat ik een halve marathon had gelopen, dus ik was benieuwd hoe het me zou vergaan.

Zonder startnummer

De start van de 21 km was om 10:30 u. Maar voordat er werd afgeteld naar de start moest ik eerst het startnummer ophalen bij de camping. Er waren helaas geen speldjes meer en ik had er ook niet aan gedacht om zelf speldjes mee te nemen. Dus dan maar zonder startnummer. De tijdregistratie ging toch via een chip op de schoen, dus daarvoor maakte het niet uit.

Vooraan de start

De wachtij voor de WC duurde wat langer dan gedacht en moest ik opschieten om op tijd bij de finish te komen. Trainingsbuddy Iwan ging ook van start bij de 21 km. Zijn plan was om relaxed te lopen. Mijn plan was om door te lopen, kijken wat erin zit. Heel enthousiast ging ik (bijna) vooraan staan bij de start. Sinds ik bij de Asics Xtrails in België -op basis van het klassement- naar voren werd geroepen door de organisatie en vooraan mocht starten omdat ik bij de eerste 5 dames liep, durf ik het bij trailwedstrijden in Nederland ook wel aan om vooraan te starten ;-).

De berg op

Anyway, ik ging m’n best doen voor een mooie tijd, maar ik had niet echt een plan qua snelheid, want ik had geen idee hoe het parcours zou zijn. Als er vlakke stukken zouden zijn, dan moest ik daar in ieder geval een snelheid van 12 km per uur lopen van mezelf. De rest zou ik wel zien. De eerste meters begonnen gelijk goed met een fikse klim. Dit eerste stuk van de trail kwam me bekend voor van de Lochemse Bergloop.

Het weer was grijs en een beetje regenachtig. Maar zeker niet dramasisch en voor het hardlopen prima eigenlijk. Het regenjasje wat ik had aangedaan, was overbodig. Veel te warm, die ging uit!

Wrong way

Ik dacht dat ik bij de start mijn Garmin had aangezet om afstand enz. te meten, maar blijkbaar had ik het knopje niet goed ingedrukt. Onhandig. Snel aanzetten dan maar. Niet veel later ging het mis op het parcours. Niks ernstigs, maar ik liep met een groepje verkeerd. Zelf niet goed opgelet, maar gewoon achter iedereen aangehobbeld.

Paarse vrouw

Tja… en in de tussentijd werd ik ingehaald door ongeveer 3 vrouwen. Hmmz. Er liep een ‘paarse vrouw’ voor mij (oftwel een dame met een paarse outfit). En qua snelheid liepen we min of meer gelijk. Eerst liep ze voor me, toen haalde ik haar in, daarna haalde ze mij weer in. Ik wilde haar in ieder geval in het vizer houden en misschien kon ik de andere dames in de laatste kilometers ook nog wel inhalen.

Parcours

Hoewel het eerste deel gelijk was aan de Lochemse Bergloop werd het daarop volgende deel wel anders. Er zaten een aantal klimmetjes in het parcours, die best pittig waren, maar niet extreem steil. Nu ik een paar keer in België trails heb gelopen, ben ik daar wel wat ‘verwend’ geraakt met echt pittige klimmetjes en afdalingen. En met de Mont Blanc Marathon 2016 op het programma, mag ik niet te snel onder de indruk raken natuurlijk ;-).

Drankpost

De singletracks waren leuk en de route stond prima aangegeven. Op sommige stukken liep ik alleen, maar dat liep best lekker. De toeschouwers langs de kant waren er zeker niet in grote getalen, maar hun enthousisme maakte alles goed. Op 13 km was een verzorgingspost. Ik nam niet echt de tijd om daar stil te staan omdat ik mij eigen rugzakje meehad, maar ik een flits zag ik wel lekkere kwarkbolletjes staan. Nu sloeg ik ze over, maar misschien waren er na de wedstrijd ook nog wel kwarkbolletjes te scoren?

Tempo maken

De trailroute was niet helemaal onverhard, maar dat vond ik geen probleem. Ook waren er wel wat vlakke stukken. En dat vond ik ook niet vervelend. De laatste tijd loop ik toch meer op de weg en meer vlak, dus dit ben ik nu  gewend. En zo kon ik tenminste een beetje tempo maken. De paarse dame had ik ook eindelijk ingehaald, maar de andere dames voor mij zag ik (nog) nergens. Helaas!

Finish

De twee laatste kilometers waren nog even doorbijten, maar ik had nog niet het gevoel dat ik er klaar mee was. Meestal heb ik dat wel aan het einde van een wedstrijd. Dan heb ik het helemaal gehad. Maar in dit geval liep ik gewoon lekker, niet te gek gedaan, want ik had ook geen zin om helemaal stuk te gaan. De finish kwam dus eigenlijk al eerder dan verwacht en op mijn horloge stond ook nog geen halve marathon. Maar dat kwam dus omdat ik mijn horloge dus te laat had aangezet.

Net binnen de 2 uur kwam ik over de finish: 1:59:23 was mijn tijd. Hoeveelste vrouw was me niet duidelijk, maar de top 3 was het in ieder geval niet. Uiteindelijk  bleek ik vijfde vrouw. Not too bad. En vooral belangrijk: wat een leuke en relaxte trail. Een goed begin van de zondag!

Strava uitdaging

Na het inleveren van de chip kon je (gratis) snert of een kopje koffie halen bij de camping, als je daar zin in had. Bij de finish stond trainingsmaatje Iwan al te wachten. Even een finish foto en toen was het tijd om iets droogs aan te trekken.

Maar eerst moest ik nog een extra stukje rennen. Even zorgen dat ik de halve marathon ook op mijn horloge had staan, anders zou ik mijn Strava uitdaging :“Ren een halve marathon in oktober” niet hebben gehaald. En dat kan natuurlijk niet, alles voor de statistieken :-).