Raceverslag: Grote Veldloop Vorden

Afgelopen zondag was het herfst zoals herfst hoort te zijn. Een beetje fris, maar niet te. En dan die herfstkleuren en dat zonnetje, geweldig. Een mooie dag voor een hardloopwedstrijd. Niet de New York Marathon (we wish ;-), niet de Duinentrail (ook gaaf), maar de Grote Veldloop in Vorden. En wat is 1 seconde op een mensenleven? Niks? Maar 1 seconde tijdens een hardloopwedstrijd? Alles!

Tweede keer Grote Veldloop

Het was niet de eerste keer dat ik (Erlinde) meedeed aan de Grote Veldloop. Vorig jaar was ik ook van de partij en schreef ik er ook een verslag over. Stefanie was er zondag niet bij, die liep voor zichzelf een progressieve duurloop. Ik zat een beetje te twijfelen of ik wel of niet mee zou doen omdat we op zaterdag ook een intensieve training hadden gehad.

En uit ervaring weet ik dat ik de dag erna niet opperbest presteer. Daarnaast was het zaterdagavond toch ietsje te laat geworden, niet de allerbeste omstandigheden, maar ach.. who cares. Het zonnetje scheen en hardlopen moest ik toch, dus dan gewoon lekker de Grote Veldloop in Vorden. Ik zou wel zien hoe het (ik dus) zou lopen.

7,5 of 15 km?

Vervolgens zat ik weer enorm te twijfelen tussen de 7,5 of 15 km. Omdat je je ter plekke kunt inschrijven, kun je ook ter plekke beslissen welke afstand. Ik ging toch maar voor de 7,5 km en dan volle bak. Ik was blij met mijn keuze want ik had mijn trailschoenen meegenomen, maar de zooltjes van de trailschoenen had ik er thuis uitgehaald om te drogen. Maar er nooit meer ingestopt. Er zaten nu dus helemaal geen zolen in mijn schoenen. Tja. Dan maar zonder. Niet ideaal, maar ook niet heel dramatisch. Maar 7,5 km was dus genoeg op deze ochtend.

Cafeïne boost

Voor de start dronk ik nog even een kopje koffie, want een cafeïne boost kon ik nu wel gebruiken. Nog even inlopen natuurlijk en toen klonk om 11 uur het startschot. De 7,5 en 15 km vertrokken gezamenlijk. En ik liep samen met een groepje dames. Het tempo zat er goed in. Als dit het tempo was wat die dames 7,5 km wilde gaan volhouden, dan zou ik het nog moeilijk krijgen.

Wedstrijdtempo

Voorlopig kon ik ze bijhouden en kon ik na een kilometer of twee zelfs een aantal dames inhalen. Ik had niet helemaal in beeld op welke positie ik liep aangezien de 7,5 en 15 km de eerste kilometers samen opliepen. Van mezelf moest ik in ieder geval mijn wedstrijdtempo voor de Zevenheuvelenloop (4:39) lopen. Ook als was het een cross, dus iets lastiger dan op de weg, die tijd moest ik toch zeker kunnen halen.

Finish

Rond kilometer 4 liep er een dame achter mij en uiteindelijk haalde ze me in. Ik had haar nog lange tijd in het vizier en iets later werd ik opnieuw ingehaald door een dame. Zij liep maar een heel klein stukje voor me en ik ging er wel vanuit dat ik haar voor de finish zou kunnen inhalen. Het parcours was helemaal off-road. Heuvelachtig was het niet, en op de vlakke brede paden kon ik wel snelheid maken. Na 5 km ging het plotseling heel snel. De finish kwam iets sneller dan gedacht en toen moest ik in de volle sprint om de dame voor me in te halen. Zij gaf ook nog even gas en het lukt me niet om haar in te halen. Haar tijd was in 33:08 en mijn tijd was 33:09. Dat scheelde dus 1 seconde.

1 seconde

En had ik niet gewoon 1 seconde sneller kunnen lopen, zou je denken? Nee.. dat lukte dus niet. Nou was het op deze recreatieve cross niet zo ernstig, want alleen de 1e dame kreeg een bos bloemen. Er was geen podium. Die podiumplaats was ik dus niet misgelopen. Maar ik kon me nu wel wat beter inbeelden hoe het zou zijn als je een hele belangrijke wedstrijd op 1 seconde na niet zou winnen. De marathon van New York bijvoorbeeld. Of je net niet te kwalificeren voor de Olympische Spelen op 1 seconde. Drama! Voordat je denkt dat ik het nu wel heel hoog in mijn bol heb gekregen, no worries, ik ga de marathon volgend jaar niet winnen. Maar wie weet in 2017 😉

Back to reality…

Na de finish moest ik eventjes uitpuffen. En natuurlijk een high five met de nummer 3 en even kletsen met de nummer 2 van de dames. Bij de finish kon ik en stukje appel, sinaasappel en banaan pakken en kreeg ik een medaille omgehangen. En dat alles voor het sympathieke bedrag van 6 euro inschrijfgeld. Daarna ging ik nog een beetje uitlopen en zag ik de eerste man (Gerjan de Ruiter) op de 15 km binnenkomen in een tijd van 55:42. Knap!

De Grote Veldloop vond ik vorig jaar al een leuke en gemoedelijke cross en nu denk ik er precies zo over. Vorden, tot volgend jaar!