Raceverslagen

Raceverslag: Posbanktrail 20 K

door Erlinde

Soms zit het mee en soms…. niet! Dat gold voor mij tijdens de Posbanklooptrail van afgelopen zondag. Na de Posbankloop op de weg, waar Emma een verslag over schreef, was het nu tijd voor de off-road versie. Het was een last-minute beslissing om mee te doen met deze trailrun en eerlijk gezegd, had ik er niet zoveel verwachtingen van. Samen met Stefanie liep ik een paar jaar geleden de allereerste editie mee. Dat ging toen alles behalve smooth.

Let’s get Lost

Wij kregen het toen voor elkaar om te verdwalen (we waren toen zeker niet de enige!). Bovendien hadden we geen water of eten mee en er was geen drankpost. Stefanie heeft er nu nog steeds nachtmerries van ;-). Ik ben er inmiddels wel overheen, maar een hele hoge pet had ik niet op van die trail. Ik meende me te herinneren dat het parcours ook niet zo bijzonder was, maar ik besloot al mijn vooroordelen opzij te zetten en deze zondag gewoon lekker te gaan lopen.

Krachten sparen?

Ik had geen enkel strijdplan en ik zou wel zien hoe het zou gaan. Bij voorkeur ging ik niet al te hard, want volgende week staat een trailrun van 42 kilometer op het programma. Jawel een marathon! Ik zou dus beter mijn krachten kunnen sparen. Maar ja, je weet hoe dat gaat met een wedstrijd. Althans bij mij. Ik kan ook niet als een oud omaatje gaan rennen. Het is volle bak of niet.

Glamping

De start van de Posbanktrail was bij Camping Beekhuizen. Of beter gezegd Glamping Beekhuizen, want ze hebben een grote renovatie achter te rug. In plaats van tentjes of caravans, kun je daar overnachten luxe Logdetenten of “Pods” (trekkershutten) met eigen sanitair. Maar dat terzijde.

Op kop

Bij de start kwam ik Barbara Kerkhof tegen die ook last minute had besloten om mee te doen met de 20 kilometer. Nadat het startschot had geklonken was het gelijk tijd voor een stevige klim. De eerste kilometers gingen goed. Ik haalde Barbara en nog een andere dame in en liep op kop. Het voelde goed en ik keek niet naar mijn horloge, maar liep op gevoel. Dat gevoel was achter af gezien iets te enthousiast geweest, want na een tijdje kwamen Barbara en de andere dame mij voorbij gesneld. Ik liep in eerste instantie achter ze aan, maar even later waren ze niet meer in zicht.

Van 1 naar 3

Ik was nu gedegradeerd tot derde dame, zoals de omstanders langs de kant tijdens het voorbijgaan lieten weten. Ik hoopte dat ik de nummers 1 en 2 later alsnog kon inhalen, maar het voelde niet alsof ik daar veel kracht voor had. Daar kwam nog bij dat ik te laat had gegeten. Ik had niet gedacht dat ik écht hard zou gaan lopen, dus was ik veel te laat aan mijn havermout begonnen. Met kramp in mijn zij als gevolg. Niet handig.

Leuk parcours

Het goede nieuws was dat ik het parcours dit keer wél heel erg leuk vond. De single tracks waren prachtig en de route stond goed aangegeven en er waren vrijwilligers die de weg wezen. Er was ook een drankpost, maar dit keer had ik niets aan het toeval overgelaten. Ik had mijn eigen drankvest en gelletjes meegenomen.

Slippertje

Ik denk dat het bij kilometer 16 was toen ik een mistap maakte. Ik ging gewoon op mijn plaat. De hardloper achter mij kon me nog ontwijken en was zo lief om me van de grond op te takelen. Niks aan de hand gelukkig, ik kon verder. Maar dit soort ongein kost natuurlijk wel tijd. Ik voelde de hete adem van 2 dames achter mij al in de nek.

Rozendaalse zand

Tot overmaat van ramp werd ik door de 2 dames ingehaald en was een podiumplaats plotseling niet echt meer in zicht. Met deze dames kon ik wel aansluiten en ik hoopte maar dat ik ze op het allerlaatst zou kunnen inhalen. Dat plan strandde bij het Rozendaalse Zand. Een voor mijn gevoel gigantisch eind door het mulle zand. Ik ging er stuk. Kansloos verloren, dacht ik.

#Crewlove

En zo ging het inderdaad. Het allerlaatste stuk kon ik nog wel wat versnellen en volgens mij had ik de vierde dame ingehaald, maar helemaal zeker ben ik er niet van een. Een gat in mijn geheugen ;-). De laatste afdaling was top, daar had ik het échte trailgevoel te pakken en aan de zijkant stonden de hardloopbuddys van RI al te wachten bij de finish.

Succes

Toen ik nèt bezig was om me om te kleden, ging de prijsuitreiking van start. Anne-Hester was 3e dame op de 10 km geworden. Kees en Chris waren respectievelijk 3e en 2e bij de heren op de 20 K. Een succes-story dus. En ach… al vond ik het wel wat zuur na de race, achteraf was het voor mij ook een succes. Ik heb goed gelopen en het goede nieuws is dat ik vandaag nergens last van heb. Zelfs geen spierpijn, dus dat geeft vertrouwen voor volgende week. De dubbele afstand! Let’s do it.

 

One Comment

  • Wouter

    Leuk om te horen dat je genoten hebt van het parkoers (dit keer :-P) maar jammer dat je het podium net niet gehaald hebt. Bij de 7km zag het er nog soepeltjes uit 🙂
    Heel veel succes alvast met de 42km trailrun!! waar ga je die ook alweer lopen?

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

twee × 5 =